W Krotoszyńskiej Bibliotece Publicznej gościł Tadeusz Bartoś. Odwiedził on rodzinne miasto, bo w Krotoszynie się urodził, by promować swoją pierwszą powieść, zatytułowaną „Mnich”.

Po ukończeniu szkoły średniej w Poznaniu T. Bartoś w 1987 roku wstąpił do zakonu dominikanów. Wkrótce przyjął święcenia zakonne, a sześć lat później – kapłańskie. W roku 1998 uzyskał stopień doktora, a w 2007 – doktora habilitowanego. Wtedy też opuścił zakon. Obecnie jest profesorem Akademii im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku i publicystą, piszącym krytycznie na temat Kościoła. Kieruje Warszawskim Studium Filozofii i Teologii.

Jego powieść „Mnich” jest retrospektywnym spojrzeniem głównego bohatera na własne życie. Zdecydowała o nim podjęta w młodości spontaniczna decyzja o wstąpieniu do zakonu kartazów. Sądził, że w klasztornych murach znajdzie sens życia, którego nie potrafił odnaleźć w sobie. Rzeczywistość zakonną oglądamy przez pryzmat jego myśli, doświadczeń i narastającego rozczarowania. Porwany perspektywą wieczności, której dotyka już za życia, uważa, że codzienne modlitwy zakonników wprowadzają Boski ład w istnienie świata.

Rozczarowanie przychodzi z chwilą, gdy modły nie spotykają się z odpowiedzią Boga, a wszystkie pobożne formuły stają się powtarzanymi w kółko, pustymi stwierdzeniami, pozbawionymi wiary. Od życia zakonnego odstręcza go także powszechność praktyk homoseksualnych, skrywanych pod płaszczykiem troski o młodych zakonników.

W powieści T. Bartosia obraz życia zakonnego to duchowa pustka, nakaz bezwzględnego posłuszeństwa, brak możliwości wewnętrznego rozwoju i głoszenia własnych opinii, to koniec epoki, w której znaczącą rolę odgrywała duchowość i religia. Autor przyznał, że książka zawiera fragmenty niepozbawione elementów autobiograficznych.

OPRAC. (ANKA)