Rada Powiatu Krotoszyńskiego przyjęła uchwałę w sprawie skargi na dyrektor SPZOZ w Krotoszynie. Dotyczyła ona niewypłacenia dodatkowego świadczenia pieniężnego dla osób wykonujących inny zawód niż medyczny, które miały kontakt z pacjentami zakażonymi wirusem SARS-CoV-2.

Projekt uchwały zakładał uznanie skargi za bezzasadną. Pismo złożyło sześcioro pracowników SPZOZ w Krotoszynie, wykonujących działania niemedyczne, polegające na utrzymaniu porządku, monitorowaniu pracy kotłów, dbaniu o tereny zielone wraz z parkingami i drogami wewnętrznymi, czyszczeniu koszy i ławek parkowych, a w okresie zimowym również na odśnieżaniu dróg oraz schodów na terenie SPZOZ w Krotoszynie. Z załączonych pism wynika, że do obowiązków skarżących należy również utrzymanie kontenerów do gromadzenia odpadów komunalnych w należytym stanie, pomoc w usuwaniu odpadów z oddziałów szpitala, nadzór nad prawidłową segregacją odpadów oraz pomoc w załadunku i rozładunku kontenerów do sterylizacji.

– Skarżący podkreślali, że wszystkie te czynności wykonywali tak samo w czasie istnienia oddziału covidowego w Krotoszynie, co – ich zdaniem – narażało ich codziennie na zachorowanie, zwłaszcza że uczestniczyli w przygotowaniu przewozu pacjentów do innych szpitali. Z tego tytułu pracownicy ci zwrócili się o wypłatę jednorazowego dodatku należnego pracownikom niemedycznym. Zdaniem skarżących wniosek ten pozostał bez odpowiedzi. Po kolejnym wniosku zorganizowane zostało spotkanie, podczas którego poruszono temat zakazu udostępniania informacji na temat sytuacji szpitala i wysokości wynagrodzeń. Skarżący podali, że powyższe świadczy o wyczerpaniu wszystkich form polubownego załatwienia sprawy z dyrekcją szpitala i w związku z tym wniesienie rozpatrywanej skargi było konieczne – czytamy w opinii Komisji skarg, wniosków i petycji Rady Powiatu Krotoszyńskiego.

Do Starostwa Powiatowego w Krotoszynie wpłynęło także pismo jednego z pracowników, który zaznaczył, iż nie wie nic o sprawie. Został poproszony o złożenie pisemnego stanowiska, ale nie uczynił tego. Z ustaleń przewodniczącego komisji wynikało, iż pracownik ten nie ma do dyrekcji żadnych uwag, co potwierdził podczas rozmowy telefonicznej.

Przewodniczący komisji zwrócił się do dyrektor SPZOZ w Krotoszynie o odniesienie się do tej sprawy. Dyrekcja pisemnie wyjaśniła, jakie warunki należało spełnić, aby otrzymać jednorazowe świadczenie, o jakie ubiegali się skarżący. Na styczniowe posiedzenie komisji zaproszono wszystkich skarżących oraz dyrektor szpitala. Żaden z pracowników nie zgłosił jednak chęci uczestnictwa. W trakcie spotkania dyrektor wyjaśniła wszelkie formalności związane z przyznaniem dodatku.

– Komisja skarg, wniosków i petycji nie dopatrzyła się uchybień w postępowaniu formalnym w zakresie, który podlegał weryfikacji podczas obrad komisji. Z analizy całokształtu sprawy wynika, iż argumenty dotyczące nieprawidłowości w działaniach dyrektora SPZOZ w Krotoszynie nie znalazły w ocenie członków komisji potwierdzenia. Komisja dostrzega, że prawo do jednorazowego dodatku covidowego mają osoby niewykonujące zawodów medycznych, które przez co najmniej 21 dni, w okresie od 1 czerwca do 30 listopada 2021 roku (kryteria muszą być spełnione łącznie) wykonywały czynności zawodowe w warunkach bezpośredniego kontaktu z pacjentami z podejrzeniem i zakażeniem wirusem SARS-CoV-2; na dzień zgłoszenia do otrzymania jednorazowego dodatku są zatrudnione w placówce medycznej lub w firmie wykonującej usługi na rzecz placówki medycznej na podstawie: umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej zawartej z tą placówką bądź umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej zawartej z firmą wykonującą usługi na rzecz tej placówki, w których – w ramach zatrudnienia – wykonywały czynności zawodowe w warunkach opisanych powyżej. Przy ustalaniu liczby dni uprawniających do otrzymania jednorazowego dodatkowego świadczenia pieniężnego za jeden dzień przyjmuje się dobowy wymiar czasu pracy, wynikający dla danego pracownika z art. 93 ustawy o działalności leczniczej albo w przypadku osoby uprawnionej, wykonującej czynności zawodowe na podstawie innej niż stosunek pracy, ekwiwalent takiego wymiaru czasu pracy. Jak podano, podczas wykonywania czynności przez skarżących można mówić o kontakcie z odpadami, a nie pacjentami i nie można uznać, że kontakt ten trwał przez 21 dni (w przeliczeniu na godziny minimum 168 godz.) w okresie od 4 września 2020 roku do 31 maja 2021 roku, biorąc pod uwagę, iż oddziały covidowe funkcjonowały w terminach od 19 października do 12 grudnia 2020 r. oraz od 17 marca do 26 maja 2021 r. Niezależnie od tego, że praca z odpadami nie jest pracą z pacjentami, to gdyby uznać inaczej, każdy z pracowników musiałby wywozić odpady medyczne minimum 2 godziny dziennie, co nie miało miejsca. W świetle powyższego weryfikacja wypełnienia przesłanek do otrzymania omawianego dodatku dokonana została w sposób prawidłowy. W związku z powyższym należy uznać skargę za bezzasadną – ustaliła Komisja skarg, wniosków i petycji. Radni jednogłośnie przyjęli uchwałę w sprawie uznania skargi za bezzasadną.

(LENA)