2 grudnia w krotoszyńskiej bibliotece odbyła się konferencja podsumowująca projekt pn. „Inkluzja przez sztukę”. Kluczowym punktem okazało się przemówienie Mariusza Kędzierskiego – artysty, który udowodnił, że niemożliwe nie istnieje.

Projekt zaprezentował Dominik Radwański, prezes Fundacji Wenantego Katarzyńca. Następnie kilka zdań o projektach towarzyszących wygłosił Andrzej Piotrowski, dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie. Mówiono o inkluzji, a zatem włączeniu do życia społecznego i przełamywaniu podziałów.

Potem głos zabrał M. Kędzierski – artysta i mówca, który urodził się bez rąk. Do tematu wprowadził krótką historią, prosząc wcześniej zebranych o zamknięcie oczu. – Wyobraźcie sobie dzień taki jak dzisiaj. Budzicie się, idziecie do łazienki. Tam czeka was poranna toaleta, następnie ubieracie się, jecie śniadanie, przygotowujecie się do rozpoczęcia dnia i wychodzicie z domu. Po kilku godzinach wracacie, może kimś się opiekujecie, musicie ugotować obiad. Wieczorem poświęcacie się swojej pasji, a następnie bierzecie prysznic i idziecie spać. Tak mija wam dzień. Teraz wyobraźcie sobie, że budzicie się kolejnego dnia i czekają was te same czynności, ale z jedną różnicą – od teraz nie macie rąk – mówił artysta.

Po tych słowach poprosił zgromadzonych o przemyślenie, jak mogliby wówczas wykonywać podstawowe czynności, nakładać pastę na szczoteczkę czy wiązać buty. Opowiadał, jak w jego przypadku pomagali mu w tym rówieśnicy, dla których nakarmienie niepełnosprawnego kolegi było po prostu zabawą.

W miarę upływu lat świadomość rosła i M. Kędzierski zadawał sobie coraz więcej pytań – dlaczego spotkał go taki los i dlaczego to jego wytykają palcami. Coraz ważniejsze życiowe zagadnienia doprowadziły do kwestii ostatecznej – zapytania }po co jestem?”. Kryzys doprowadził go do próby samobójczej na moście z dala od domu, w dniu jego 14. urodzin.

– Podam wam przykład osoby, która pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. To mój serdeczny przyjaciel, z którym poznaliśmy się na przedszkolnym dywanie. Właśnie on zadzwonił wówczas z życzeniami i zaprosił do siebie na wspólne spędzenie czasu. Wtedy dotarło do mnie, co mogłem zrobić. Wielu młodych ludzi zadaje sobie podobne pytania i nie znajduje na nie odpowiedzi. Często wykonują ten krok, a potem nie ma odwrotu. Ja mogłem zawieść wszystkich, którzy mnie zaakceptowali – dopowiedział.

Po tym wydarzeniu śledził poczynania człowieka niemającego ani rąk, ani nóg. Stał on się wzorem dla M. Kędzierskiego i pozwolił mu zrozumieć, że każdy czuje, boi się, cieszy i cierpi. W ten sposób zaczął żyć na własnych zasadach i czerpać pełnymi garściami.

Swoje miejsce odnalazł w sztuce, zyskując uznanie na całym świecie. W 2015 roku podczas podróży po Europie rysował na ulicach największych miast, takich jak Berlin, Amsterdam, Londyn, Paryż, Barcelona czy Rzym. Jego historię poznały miliony ludzi. Zdobył też wiele nagród w kraju i za granicą. Został m.in. Człowiekiem Bez Barier 2015, zwycięzcą Nagrody Kulturalnej Sejmiku Województwa Dolnośląskiego SILESIA czy finalistą The Global Art Awards Shanghai 2020.

Jest też jednym z najbardziej cenionych polskich mówców, występował choćby w Nowym Jorku czy Tajpej. Wydarzeniu towarzyszyła wystawa dzieł M. Kędzierskiego oraz wernisaż prac po projekcie „Inkluzja przez sztukę”. Na koniec odbył się koncert, który A. Piotrowski podsumował stwierdzeniem, iż nieobecni mają czego żałować.

(MS)