Porodem fizjologicznym nazywamy poród o czasie 37-42 tygodnia ciąży, który rozpoczął się spontanicznie, samoistnie i zakończony został siłami natury. Poród aktywny oznacza pewną postawę kobiety rodzącej.

Rodzaje porodu:

– naturalny – fizjologiczny

– naturalny – zmedykalizowany

– naturalny – zabiegowy

– operacyjny.

Poród dzielimy na okresy:

Okres I – rozwieranie (9-15h, kolejny poród 7-9h)

Okres II – wydalania (1-2h, kolejny poród 0,5-1h)

Okres III – łożyskowy (15-30 min., kolejny poród 5-15 min.)

Okres IV – obserwacji (2 godziny)

Oczywiście podany czas jest orientacyjny, wszystko zależy indywidualnie od kobiety.

Autorką porodu aktywnego jest Brytyjka Janet Balaskas. Poród aktywny oznacza pewną postawę kobiety rodzącej. Do niej należy decyzja, co będzie robiła, a czego nie. Tylko wtedy, przy pełnej akceptacji otoczenia, kobieta wybiera zachowanie takie, które w danym momencie najbardziej służy jej i dziecku. Personel medyczny winien w tym czasie czuwać nad przebiegiem porodu i podpowiadać rodzącej, jakie ma jeszcze możliwości.

Aktywny poród „to wzięcie współodpowiedzialności za jego przebieg, ale i możliwość wpływu na rozwój wydarzeń”.

PAMIĘTAJ!!! Nie ma porodu aktywnego, jeśli kobieta nie uwierzy we własne siły i intuicję! Poród aktywny to nie tylko ruch, to również zrozumienie filozofii porodu – zrozumienie i akceptacja całego procesu narodzin. Ważne, by kobieta podczas porodu wsłuchiwała się w sygnały płynące z jej ciała.

W II okresie porodu, w tak zwanej fazie spoczynku, następuje pozorne osłabienie skurczy, uspokojenie się rodzącej, zmniejszenie bólu. Skurcze przechodzą z rozwierających w parte. Mięsień poprzeczny krocza głęboki i dźwigacz odbytu rotują główkę dziecka.

W fazie aktywnej następuje nagłe pobudzenie kobiety i przypływ siły, silny odruch parcia. Dziecko kieruje się pod spojenie łonowe do płaszczyzny wychodu miednicy. Powiększa się pojemność miednicy, przesunięciu ulega kość krzyżowa, talerze biodrowe. Główka ustawia się w cieśni.

Faza wyłaniania – w niej najczęściej pojawia się potrzeba krzyku, odczucie pieczenia krocza, gorąca, lęk. Potylica dziecka jest widoczna między wargami sromowymi, główka przestaje się cofać i zaczyna pojawiać się twarz maleństwa.

W pozycji stojącej, klęku podpartego, pozycji kucznej (pozycje wertykalne) kość krzyżowa i guziczna unoszą się, otwierając i zwiększając wyjście z kanału miednicy.

Wyraźny „krzyk narodzin” jest czymś naturalnym i instynktownym w II okresie porodu, zwłaszcza gdy dziecko właśnie opuszcza łono matki. Wydawanie z siebie krzyku pomaga w porodzie aktywnym. Rozluźnienie strun głosowych przyspiesza rozluźnienie mięśni sklepienia miednicy.

(mgr Natalia Jasiak)