Różnice między etatem a samozatrudnieniem dotyczą głównie kwestii finansowych. Pracując na etacie, sprawy rozliczeń i księgowości bezpośrednio Cię nie dotyczą. Idąc do pracy, wykonujesz swoje obowiązki w godzinach pracy, po czym raz w miesiącu otrzymujesz za to wynagrodzenie. Samozatrudnienie natomiast zobowiązuje Cię do samodzielnego prowadzenia księgowości, w tym płacenia składek na ubezpieczenia społeczne i odprowadzanie podatków. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby w jednoosobowej działalności gospodarczej zatrudnić księgową.

Oprócz kwestii finansowych różnice między etatem a samozatrudnieniem odnoszą się również do sytuacji pracownika. Podstawową różnicą jest to, że pracownik zatrudniony na etacie ma prawa gwarantowane przez Kodeks pracy – na przykład zagwarantowany okres ochronny przed rozwiązaniem stosunku pracy dla kobiety w ciąży czy osoby, której do emerytury pozostały mniej niż 4 lata. Natomiast osoba, która jest samozatrudniona, nie jest pracownikiem, lecz przedsiębiorcą, który wykonuje zlecenia. Zleceniodawca nie jest w tym przypadku pracodawcą, więc samozatrudniony nie podlega rygorom wynikającym z Kodeksu pracy.

Prowadzenie działalności w formie samozatrudnienia. Jako osoba samozatrudniona nie jesteś objęty stosunkiem pracy, ale przecież będziesz świadczył usługi na rzecz innej osoby. Co prawda nie jest to stosunek pracy, ale taka współpraca powinna być uregulowana umową, która będzie tej współpracy dotyczyła. W umowie warto zapisać wszystkie ustalenia wynegocjowane z klientem. W umowie warto zwrócić uwagę również na zapisy, czy nie będziesz zobowiązany do wykonywania pracy w określonym czasie, miejscu i pod czyimś kierownictwem – jako przedsiębiorca nie musisz podporządkowywać się innym podmiotom, a takie zapisy w umowie mogą sugerować, że klient chce Cię zatrudnić jako pracownika etatowego bez umowy o pracę.

(mgr Katarzyna Majnert – certyfikowany ekspert usług księgowych)