Zabiegi operacyjne w obrębie narządu rodnego u kobiet stosuje się w sytuacjach nagłych i planowo, gdy leczenie zachowawcze jest nieskuteczne. Zawsze powinny wiązać się z rehabilitacją przed- i pozabiegową, tak jak ma to miejsce w chirurgii ortopedycznej czy kardiologii.

Rehabilitacja przedoperacyjna w schorzeniach ginekologicznych powinna być wdrożona zawsze w przypadku operacji planowych, zarówno z dostępu brzusznego, jak i dopochwowego. Jej celem jest zmniejszenie powikłań pooperacyjnych. Ułatwia też współpracę w okresie pooperacyjnym i zwiększa świadomość pacjentki odnośnie celu i wagi wykonywanych ćwiczeń. Taka fizjoterapia powinna zawierać m.in. naukę efektywnego kaszlu, bezpiecznej zmiany pozycji w łóżku, pionizacji.

Zaraz po operacji ginekologicznej ważna jest rehabilitacja przyłóżkowa, która ma na celu zapobieganie powikłaniom ze strony układów krążenia, oddechowego, pokarmowego, moczowego, nerwowego oraz ruchu. W przypadku operacji przez powłoki brzuszne ma na celu zapobieganie zrostom otrzewnej oraz szybszą regenerację rany pooperacyjnej.

Bardzo ważne są ćwiczenia mięśni dna miednicy, z czego bardzo wiele kobiet nie zdaje sobie sprawy. Stanowią one profilaktykę obniżenia i wypadania narządu rodnego i pęcherza moczowego, a także wysiłkowego nietrzymania moczu. Ćwiczenia te w szczególności powinny być wykonywane przez kobiety po operacjach przez kanał rodny, po porodach naturalnych. Oczywiście nie powinny być one pominięte u pań po operacjach z dostępu brzusznego i po porodach operacyjnych.

Dużym błędem jest wstrzymywanie strumienia moczu i traktowanie tego jako ćwiczenia. Może to prowadzić do dyssynergii wypieraczowo-zwieraczowej.

Drogie Panie, bardzo ważnym elementem jest rehabilitacja dna miednicy przed i po zabiegach operacyjnych i/lub porodach. Zadbajmy o swoje zdrowie i o swój komfort psychiczny oraz fizyczny. Ćwiczmy swoją „malinkę”.

(RCX)