17 maja w Technikum Leśnym w Miliczu odbyły się uroczystości w ramach Dnia Patrona Szkoły. Z tej okazji zorganizowano także Turniej Międzyklasowy o Klupę Prof. Władysława  Jedlińskiego.

Obchody rozpoczęły się od uroczystego apelu, wydania dźwięku przez zespół sygnalistów i wniesienia sztandaru. Dyrektor szkoły w swoim wystąpieniu podkreśliła, że posiadanie patrona wzmacnia poczucie własnej tożsamości i mobilizuje do aktywnego działania. – Posiadamy indywidualną tożsamość. Promuje się postawy patrona i jego dokonania. Wyznacza to także kierunek działań dydaktyczno-wychowawczych. Daje to szansę do budowania autorytetu szkoły. Jesteśmy jedyną placówką edukacyjną w Polsce, która nosi imię prof. Władysława Jedlińskiego – wybitnego leśnika. Możemy być dumni, że mamy takiego patrona i będziemy co roku świętować ten dzień – oznajmiła Justyna Żarczyńska.

Następnie przedstawiono biografię patrona technikum i wręczono nagrody za udział w kwietniowym konkursie języka angielskiego. Założenia Turnieju Międzyklasowego o Klupę Prof. Władysława Jedlińskiego omówił Rafał Rogowski – nauczyciel przedmiotów zawodowych. Najpierw uczniowie musieli wykazać się wiedzą o patronie i historii szkoły, a potem czekały na nich niezwykle ciekawe konkurencje, sprawdzające ich wiedzę i umiejętności związane z profilem technikum, a także sprawność fizyczną – sztafeta znawców drewna, dendrologiczna ciuciubabka, próba młodego entomologa, jesienna brudna robota, klasy urządzeniowca, wyzwanie drwala oraz wielki quiz leśny z wyzwaniem niespodzianką.

Turniej wygrała klasa IIIc, a na podium znalazły się także IIb i Ia. Główną nagrodą była klupa prof. Władysława Jedlińskiego. Dodatkowo najlepszą klasę nagrodzono punktami liczonymi do sprawowania, jesienną wycieczką na grzybobranie, jednorazową możliwością zgłoszenia nieprzygotowania z przedmiotu zawodowego, plusami za aktywność. Po wyczerpujących zmaganiach zorganizowano ognisko integracyjne.

Władysław Jedliński urodził się 17 maja 1886 r. w Negostynie na Bukowinie. Szkołę średnią ukończył w Czerniowicach, a studia wyższe z dyplomem inżyniera leśnika na Wydziale Leśnym Hochschule fur Bodenkultur w Wiedniu w 1906 r. w wieku zaledwie 20 lat. Jednocześnie studiował na Wydziale Melioracyjnym tejże uczelni. W latach 1906-1915 pracował w swoich rodzinnych stronach, w lasach ówczesnego Funduszu Religijnego w Czerniewicach, piastując stanowisko kierownika sekcji urządzania lasów oraz będąc referentem działu taksacji i oceniania lasów dyrekcji owego Funduszu. Pozwoliło to na skonfrontowanie jego wiedzy teoretycznej z prawdziwą praktyką leśną. W tym czasie urządził wiele leśnych gospodarstw górskich w Karpatach Bukowińskich oraz kierował pracami w zakresie oceniania majątków leśnych. Równolegle pracował społecznie jako członek Zarządu
Oceniania Majątków Leśnych i Towarzystwa Szkoły Ludowej. Już wtedy zbierał materiały, które potem wykorzystał w swoich pracach naukowych.

W 1915 r. został skierowany do Dyrekcji Lasów Austriackiego Wojskowego Gubernatorstwa, najpierw na stanowisko kierownika Powiatowego Urzędu Leśnego w Opocznie, a następnie naczelnika Wydziału Techniczno-Gospodarczego Dyrekcji Lasów w Lublinie. Zdobyte tam doświadczenia wykorzystał w kilku rozprawach naukowych, poświęconych kwestii żywicowania. Rozpoczął także badania nad zasięgiem drzew leśnych na Wyżynach Małopolskiej i Lubelskiej. Wyniki poszukiwań naukowych w tym kierunku zawarł w dwóch pracach, które wzbudziły duże zainteresowanie w środowisku leśników i przyrodników i uczyniły Jedlińskiego znanym w Polsce i za granicą. Jedną z tych prac przyjęła Hochschule fur Bodenkultur w Wiedniu jako jego rozprawę doktorską. W 1919 r. został powołany na Katedrę Urządzania Lasu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a pięć lat później uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Prócz urządzania lasu wykładał również naukę o przyroście drzew i drzewostanów, ocenę lasów, statystykę leśną oraz dendrometrię. Przez 15 lat jako kierownik katedry ogłosił około 40 prac. Wraz ze swoimi uczniami przeprowadził wiele tematów badawczych, których plonem była praca zbiorowa „Badania właściwości struktury, rozwoju i przyrostu drzewostanów sosnowych w Polsce”. W 1926 r. dzięki jego inicjatywie powstała Komisja Doświadczalnictwa Leśnego SGGW, powołana do popierania i koordynowania prac badawczych w lasach szkolnych w Rogowie.

W. Jedliński dorobek polskiej nauki leśnej popularyzował, pisząc analizy prac do bibliograficznego pisma „Forstliche Rundschau”. Jego osiągnięcia znalazły oddźwięk na świecie. W 1929 r. został wybrany do Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Unii Leśnych Organizacji Badawczych (IUFRO) i zaproszony do Komisji Bibliograficznej IUFRO. Był także członkiem Rady Naukowej przy Międzynarodowym Instytucie Rolnictwa w Rzymie. Fińskie Towarzystwo Leśne uczciło jego zasługi nadaniem mu godności członka honorowego.

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarł 2 września 1934 r. Pochowany go na Cmentarzu Powązkowskim.

MICHAŁ KOBUSZYŃSKI