Basia ma 9 miesięcy. Pojawiła się na świecie już w 37. tygodniu ciąży, a dokładniej 11 kwietnia 2017 roku. Ważyła wtedy tylko 2400 g. Jeszcze w trakcie ciąży zdiagnozowano u dziecka wadę genetyczną – Trisomię 21, zwaną Zespołem Downa.

– Niejednokrotnie słyszeliśmy od lekarzy: „Nie dożyje 16. tygodnia ciąży, nie ma noska, jest duża dziura w serduszku, do tego cała obrzęknięta. Nie ma sensu, jeszcze będziecie mieli dużo innych, zdrowych dzieci. Jesteście młodzi. Wszystko przed wami. Dobrze się zastanówcie…” – mówią rodzice Basi. – Okazało się, że sens jest i to jaki – dodają.

Dziewczynka urodziła się jako jedna na 600 albo – jak podają inne źródła – jedna na 800, ponieważ z taką częstotliwością przychodzą na świat dzieci z Zespołem Downa. Mówiąc w skrócie – w każdej komórce ma o jeden chromosom więcej niż inni.

Dodatkowy chromosom spowodował, że urodziła się z obniżonym napięciem mięśniowym, problemami z tarczycą, przewodem słuchowym i innymi trudnościami. Na szczęście po wadzie serduszka nie ma już śladu – jest zdrowe. No i nosek jest na miejscu.

Od chwili narodzin dziewczynka dużo czasu spędza w podróżach pomiędzy wizytami u różnych specjalistów. Suplementacja, rehabilitacja oraz restrykcyjna dieta już zaczynają przynosić efekty. Basia się nie poddaje i walczy dalej! Jej sukcesy to również ogrom zaangażowania i wsparcia ze strony obcych, a jednocześnie bliskich dziecku osób, które z oddaniem poświęcają swój czas, wkładają wysiłek, by Basia mogła rozwijać się jak najlepiej.

Dlatego ogromne podziękowania należą się: Jarosławowi Pieniakowi (www.zespoldowna.info) i dr Teresie Kaczan – za to, że byli z Basią i jej rodzicami od samego początku, za to, że mimo bardzo niekorzystnych prognoz lekarzy zapewnili, że nie będzie łatwo, ale na pewno będzie warto; fizjoterapeutce Aleksandrze Nowickiej – za to, że ułatwia dziecku zdobywanie kolejnych kroków milowych, niezbędnych do prawidłowego rozwoju fizycznego i motorycznego; logopedzie Joannie Woźniak – za jej wielkie serce, zaangażowanie w walkę o pierwsze słowa Basi, za nieprzespane noce, poświęcane na tworzenie barwnych pomocy terapeutycznych; terapeutce Arlecie Polańskiej – za to, że wspiera rozwój dziewczynki w ramach zajęć wczesnego wspomagania.

Przed Basią i jej rodzicami jeszcze wiele nieodkrytych ścieżek i zakrętów do pokonania. Aby mogła dogonić swoich pełnosprawnych rówieśników, potrzebuje intensywnej rehabilitacji oraz pomocy specjalistów i terapeutów. Wszystko to wymaga nie tylko ciężkiej pracy i wytrwałości, ale również nakładów finansowych. Na ich pozyskanie szansą jest Twój 1% podatku. Zachęcamy więc do przekazania go na rzecz Basi, dziękując – w imieniu rodziców – za okazany gest.

Jeśli i Ty znalazłeś się w podobnej sytuacji, a nie do końca wiesz, co zrobić dalej i zastanawiasz się, czy jest sens w ogóle cokolwiek robić – służymy pomocą i wsparciem! Kontakt za pośrednictwem redakcji.

OPRAC. (ANKA)